De Engelse zuid kust

Plymouth - Weymouth - Southampton - Dover

Donderdag 13 juli 2017

Na onze tocht vanuit A Coruna (hier heeft Grietje over geschreven in de vorige blog) dus aangekomen in Plymouth. Sander en Siem gaan meteen even op zoek naar brood voor de lunch. We lunchen met brood en drinken er een heerlijk wel verdiend biertje bij.

Na de lunch gaan we het schip eens even goed schoonmaken. Een tocht van 68 uur met hier en daar wat water over het dek, moet natuurlijk even goed afgespoeld worden. Sander en Siem ontfermen zich over het dek buiten en Ander, Grietje en ik over de binnenkant. Na ongeveer een uurtje poetsen, ligt de boot er weer mooi glimmend bij. Tijd om onszelf op te frissen.

De douche hokjes die ze hier hebben zijn super luxe, je hebt echt een kleine badkamer voor jezelf. Heerlijk dus na 68 uur zonder douchen! Lekker tuttelen en weer terug naar de boot.

Daar aangekomen besluiten we om Plymouth te gaan verkennen. Langs de haven ligt een kade met allemaal pubs. Al snel belanden we op het terras en genieten we van een heerlijk biertje, nou ja een biertje is niet het juist woord. Van een heerlijke pint (en voor de dames half a pint), dus we kunnen het gerust een bier noemen!

Aangezien we morgen weer vroeg verder gaan varen naar Weymouth, gaan Sander en Siem nog even wat boodschappen doen (brood en chips). Grietje en ik gaan even een glaasje, magneet en speelkaarten kopen. Terwijl Andre nog even opzoek gaat naar een zeil reparatie tape voor de boot om de schade van de overtocht weer te repareren. Grietje en ik zijn als eerste weer terug van onze missie, dus besluiten wij een Sol (cerveza con tequilla) te drinken op het terras van de Blues Bar & Grill. De rest komt er al snel bij zitten. Voor dat we er erg in hebben, hebben we alweer een paar bieren op. We vermaken ons in de zon met een spelletje toepen, waar Grietje nog een extra regel aan toegevoegd heeft. Als je af bent, dan mag je niet alleen niet meer deelnemen aan het spel, maar dan mogen de anderen ook niet meer met je communiceren, op wat voor manier dan ook. Van degene die dit wel doet worden de kaarten overgenomen en de uitlokker mag het spel zelf verder afmaken. Het is wel duidelijk wie hier erg geroutineerd in is...

Uiteindelijk besluiten we om bij de Blues Bar & Grill ook te gaan eten. Het eten is prima, maar zoals te verwachten is van een Engelse pub, hebben we geen culinair hoogstandje. We drinken nog een fleswijn, aangeboden door Hans van Beurden, en om 21:30 begint de live muziek in de bar. Hij zingt liedjes uit de 70ties, hartstikke leuk! Achter ons zit een local die het erg naar haar zin heeft. Ze raakt aan de praat met Siem en vraagt hem waar we vandaan komen. Vervolgens vraagt ze hem of hij getrouwd is met een van ons. Dit was wel een ouderwets kodak momentje, je had zijn gezicht moeten zien! “No, these are my sisters..” Ook Grietje en Sander maken een praatje met haar. Al snel wordt duidelijk dat ze het erg naar d’r zin heeft in de pub. Ze krijgt de zanger zelfs zover, om voor het eerst in zijn leven een verzoeknummer te spelen: Sweet child of mine. Zie ook het filmpje!

Andre verlaat als eerste de pub, na nog 1 of 2 bieren houden ook wij het voor gezien. Iedereen is lekker rozig en we verlangen naar ons bed. Sander en Siem maken nog een sanitaire stop, Grietje en ik lopen door. Ik bedenk meteen dat ik Siem heel graag wil laten schrikken. Grietje zegt dat ik dat beter wat dichter bij de boot kan doen, dan verwachten ze het niet meer. De steiger wordt op zijn plaats gehouden door grote pilaren met een ring daar omheen. Grietje en ik oefenen uitvoering hoe het plan uitgevoerd moet worden. Een stapje meer naar links en als ze hier zijn weer een stapje naar rechts.. Grietje gaat nog even naar de wc en zal daarna haar positie als cameravrouw innemen. Ondertussen komen de jongens, al eerder dan verwacht, aanlopen. Ik sta al in positie en doe precies zoals we het geoefend hadden. Siem die schrikt zich werkelijk waar helemaal kapot!! Hij springt ongeveer de lucht in en begint te gillen. Sander had nauwelijks door wat er precies gebeurde, maar al snel kreeg hij de slappe lach. Wat was dit een perfect uitgevoerde “scare”. Helaas was Grietje te laat en hebben we geen beeldmateriaal, we gaan Plymouth Marina gewoon een mailtje sturen en vragen naar de bewakingscamerabeelden. Wel hebben we een foto van de pilaar, zie hieronder!

>>> Zie filmpje: live music pub

Vrijdag 14 juli 2017

Rond 8 uur staan we op en beginnen we met het repareren van het zeil. Andre en ik lopen naar de havenwinkel, om te kijken of we nog een latje voor in het zeil kunnen vinden. Maar helaas hebben ze niks op voorraad, dus het wondermiddel duct-tape wordt ingezet! Het bewijst al vele jaren trouwe dienst. Rond 09:30 vertrekken we richting Weymouth. Hier moeten we niet te laat aankomen, want Monique (vriendin van Lisa, ze woont in Londen) komt gezellig een weekend mee varen!

We beginnen de tocht meteen onder zeil en dit hebben we tot aan het hoofd van de haven vol gehouden! De tocht verloopt super, we hebben een heerlijk zonnetje in de kuip en onderweg zien we weer dolfijnen. Deze keer zwemmen ze een heel stuk mee bij de punt. Hier hebben we veel mooie foto’s en filmpjes van gemaakt. We lunchen weer met heerlijke tosti’s met cheddar, bereid door chefkok Andre en Grietje.

Vandaag introduceren we ook het spel: De Grote Dalmuti. Het idee was om laagdrempelig een spelletje te spelen, toen we hoorden dat we na elke ronde moesten gaan verzitten wilde we het spel dan ook bijna niet spelen. Maar we besloten om toch een poging te wagen. Al snel werd duidelijk wat macht(De Grote Dalmuti) en onderdanigheid (De Grote dienaar) met een mens kan doen, er werd de Grote Dienaar onder andere een fijn kussen en een blikje cola ontzegt... Maar in de loop van de dagen blijkt dat wraak zoet is!

Mannen hebben aan boord een groot voordeel, namelijk dat ze zo over boord kunnen plassen zonder al te veel moeite. Ik heb niet vaak dat ik jaloers ben op het mannelijk geslacht, maar zo makkelijk even kunnen toiletteren... Maar al snel denk ik daar anders over. Er staat overigens nog steeds een lichte oceaan deining. En ik denk dat een ieder zelf wel kan bedenken wat de combinatie van over boord plassen en een oceaan deining allemaal te weeg kan brengen...

Tijdens het varen zetten we de UE boombox nog even aan, Andre en Grietje zoeken de rust op binnen. Sander, Siem en Lisa staan lekker te dansen in de kuip en op het dek. Alle genres passeren de revu, van Lil’Kleine, Bam Bam Papi (surf), Lele tot Ottis Redding.

>>> Zie filmpje: dansen in de kuip

Inmiddels hebben we Portland Bill in het zicht, vlak hierna komt Weymouth. Andre en Siem maken heerlijke hamburgers, met gebakken ui en cheddar cheese. Heerlijk!

Daarna is het koersen op de haven van Weymouth. Langzaam gaat de zon onder en krijgt de lucht een oranje, rode gloed. De haven en de marine schepen steken hier mooi tegen af. Met werk hebben we een vakantie-foto-wedstrijd met ons team, dus ik heb heel veel foto’s gemaakt van deze prachtige lucht! Onder zeil varen we richting de havenmonding, we lopen mooi door het water.

Vlak voor de haven laten we het zeil zakken en varen op de motor het stadje in. Al snel komen er allemaal herinneringen naar boven van onze vakanties op de Colombe en Icebird. Hier straks nog meer over. Op de kade staat Monique ons al op te wachten, we besluiten vlak voor brug naar de binnenhaven te gaan liggen. Normaal gesproken mag je alleen aan deze steiger liggen als je in de binnenhaven wilt overnachten, maar de brug draait niet meer en morgen zorgen we dat we bijtijds weg zijn. Monique komt aan boord en zoals wij deze vakantie al onze tochten afsluiten is dit geen uitzondering. We drinken een heerlijk koud biertje aan boord langs de kade bij Weymouth. Het stadje zit werkelijk vol met pubs en zelfs een disco, waar de discolampen al opgewarmd worden. Om te voorkomen dat we morgen zonder bier en eten komen te zitten, gaat Sander opzoek naar een avondwinkel. Hij komt terug met cola en eten, want ‘s avonds verkopen zie hier geen bier meer. Nadat we een aantal locals over de kade zien zwalken, begrijpen we eigenlijk wel waarom er een limiet zit op de verkoop van bier.

Al snel wordt ook Mo meegenomen in de ban van de Grote Dalmuti. Mo deed gelukkig niet onder voor de andere deelnemers van het spel en voelde zich wel goed bij de rol als Grote Dalmuti! Helaas niet zo goed dat ze haar lengte juist kon inschatten. Want haar hoofd en de buiskap hebben elkaar van erg dichtbij mogen ontmoeten, gelukkig heeft ze hier niet heel veel aan over gehouden.

Zaterdag 15 juli 2017

Om te voorkomen dat we een boete krijgen voor het illegaal overnachten aan de wachtsteiger, gooien we om 07:30 de trossen los en verplaatsen we ons naar de diesel tank. Om 8 uur gaat deze open en kunnen we de tank weer volgooien voor het laatste deel van de reis. Andre vertelt op film het verhaal van onze “noodlanding” van een aantal jaar geleden, toen hebben we zonder motor (deze was kapot gegaan tijdens het naar buiten varen) en onder zeil de boot aangelegd, zie het filmpje bij de blog!

>>> Zie filmpjes: Noodlanding Weymouth scene 1 en 2

Om half 9 varen we weg uit Weymouth en vertrekken we richting Southampton, Sander zal hier namelijk morgenochtend het vliegtuig naar Nederland pakken. Wel zo handig om dus vandaag al naar Southampton te zeilen. De tocht beginnen we onder zeil, Mo moet nog heel even wennen aan de golven. Ze valt heerlijk in slaap, ik volg graag haar voorbeeld en ga ook nog even slapen.

We spoten door het water, alle boten die voor ons lagen hebben we ingehaald. Tijdens de tocht hoorden we via de marifoon een ‘mayday mayday’ binnen komen. Op een boot voor ons, had een man een hartaanval gekregen. Vervolgens was het even stil op de marifoon, totdat we hoorden dat de man in een ambulance onderweg was naar het ziekenhuis. We kunnen alleen maar hopen dat er adequaat gereageerd is!

We zijn langs de beroemde “Needles” gevaren, een bekend stukje Engelse kust. Om hier te komen hebben we een gijp moeten maken.

Vervolgens varen we de Solent in, dit is een van de drukste wateren in Engeland. De Solent is het water tussen het Engelse vaste land en The Isle of White, verdeeld in de West & East Solent. Wij kwamen binnen op de West Solent. Er voeren hier werkelijk honderden zeilbootjes, overal waar je keek zag je zeilen aan de horizon. Heel leuk om te zien! Er waren meerdere zeilwedstrijden bezig, het was dan ook een wirwar aan bootjes en de volledige aandacht van de bemanning was geëist! Dit werd al snel bevestigd toen wij vlak naast ons een zeilbootje dat de spinaker op had staan, een Chinese gijp zagen maken. Het bootje had de spinaker niet meer onder controle en de wind pakte hem op, vervolgens ging het bootje bijna om! Je moet je wel bedenken dat deze wedstrijdbootjes wat lichter van stuk zijn dan de boot waar wij op varen. Maar een onverwachte handeling van een zeil en een aantrekkende wind kunnen je boot zomaar om laten slaan. Gelukkig had de schipper de boot goed onder controle en wisten ze te ontkomen aan omslaan. Het duurde nog even voordat ze ook echt de spinaker onder controle hadden, maar spannend was het wel!

Ook wij hebben meerdere keren gegijpt in de Solent. Want naast het feit dat er allemaal bootjes in een wirwar zeilen, varen er ook nog grote cargoships de haven van Southampton in en uit. Deze grote schepen worden niet door een apart kanaal geleid, ze gaan gewoon dwars door al de pleziervaart heen. Dus ook hiermee is het opletten geblazen. Bij een van onze gijpen, had Grietje de bulle-tali om de kikker en in de hand. De gijp ging redelijk gecontroleerd, maar toch gleed de lijn door Grietje haar hand. En een lijn die met een behoorlijke kracht door je vingers glijdt, veroorzaakt brandwonden.. Grietje d’r linkerhand zat aan de binnenkant dan ook meteen onder de blaren van het brandende touw. Gelukkig hadden we fysio Siem aan boord en hij heeft haar meteen geholpen. Snel ijs erop en straks in de haven even kijken hoe verder.

In de haven aangekomen kijkt Siem nog even naar de hand van Grietje. Hij pakt haar hand helemaal in met vochtige gaasjes (op twee plekken zijn de blaren ook echt open) en met brandpleisters. Arme Grietje! Vanaf nu moeten wij handschoentjes aan als er veel wind staat en we met de zeilen in de weer gaan...

Na het douchen gaan we met z’n allen het stadje in, eerst lopen we door een oud stukje Southampton. En daarna komen we in een nieuw stukje centrum, met allemaal restaurantjes. Het is een beetje een samengeraapt zooitje dat Southampton. Ik weet niet helemaal wat ik er van moet vinden, maar het pleintje met de restaurantjes is erg gezellig!

We gaan daar eten bij een Braziliaans restaurant; Cabana. Het restaurant ademt Braziliaans; de aankleding, de muziek en natuurlijk de menukaart. Iedereen bestelt tot wat anders, dat komt niet vaak voor in een grote groep! We toosten met een heerlijke Caperinha. Het eten is heerlijk, zo lekker zelfs dat Andre besluit om voor mama (en ook voor Siem) een kookboek vol met Brazilian streetfood te kopen. Voldaan van al het heerlijke Braziliaanse eten lopen we terug richting de haven. Hier zijn we nog even getuige van twee pitbulls die elkaar aanvallen en vervolgens midden op straat gaan staan. Lichte paniek op straat, maar als snel kan alles weer doorrijden.

Op de boot aangekomen spelen we weer een aantal rondes van de Grote Dalmuti, dit keer doet Sander het goed. We hebben zelf bedacht, dat nadat je drie keer de Grote Dalmuti hebt gewonnen er een regel bedacht mag worden die de rest van het spel geldt. Gelukkig is de regel van Sander dat we allemaal lekker mogen gaan slapen! Morgen weer vroeg op.

Zondag 16 juli 2017

Om 08:00 vertrekt Sander met de taxi richting het vliegveld, ook Mo verlaat de boot. Zij pakt een trein die rechtstreeks vanuit Southampton naar London rijdt. Wij vertrekken richting Dover, het wordt een lange tocht. Naar verwachting komen we rond 12 of 1 uur ‘s nachts aan.

We beginnen, zoals bijna al onze tochten, onder zeil. Er staat niet heel veel wind, maar aan het begin van de tocht hebben we stroom mee. Dus we gaan nog redelijk hard. Na een tijdje gaat de stroom tegen staan en laat de wind het ook af weten. De snelheid neemt af, uiteindelijk doet dit ons besluiten om te motor bij te zetten.

Verder lezen we lekker een boekje en worden er hier en daar weer wat dutjes gedaan. Heerlijk lekker zeilen en relaxen tegelijk! Onderweg varen we langs de Seven Sisters, dit is wederom een kenmerkend punt in Engelse zuidkust, vlak voor Beachy Head. Het zijn krijtrotsen die de "clevage" van 7 paar vrouwenborsten verbeelden.

Andre en Siem maken heerlijke kreeftensoep en broodjes met kaas en chorizo uit de oven, fijn hoor twee van de chefkoks aan boord. Na de lunch ontdekt Andre dat hij zich een beetje misrekend heeft. We komen pas om 3 uur vannacht aan in Dover. Dit zorgt er voor dat we ‘s avonds toch in twee shift gaan zeilen, anders is het net even te lang allemaal. Voor het avondeten hebben we nog de laatste left-overs die mama voor ons bereid heeft (pasta en nasi) en Siem geniet van heerlijke bonen in rode tomatensaus met chorizo. Mam wat fijn dat je het eten hebt gemaakt, heerlijk!!

Grietje en ik gaan na het avondeten slapen. Om 00:00 worden we wakker gemaakt door Andre en Siem. Zij duiken nu snel hun bed in. Vanuit de Jachthaven Scheveningen wordt een zeilwedstrijd georganiseerd, deze vertrekt uit Scheveningen en eindigt in Plymouth. Net iets voor Dover zien wij op de AIS al deze boten voorbij komen, buiten herken je ze aan het groene dan wel rode toplicht. Het is dus goed opletten. De grote schepen varen hier in de shipping-lane, deze ligt een heel stuk rechts van waar wij varen. Dus dit keer weinig omkijken naar grote schepen, alleen de plezierjachten uit Nederland. Ook staat het water vol met kardinale tonnen, behoorlijk wat bankjes zo voor de Engelse kust.

Een paar mijl voor Dover maken we ook Andre en Siem wakker, het laatste stuk varen we met z’n allen. Bij de Port of Dover heerst een strikt regiem, de haven wordt ook veel aangedaan door ferries en cruise- en cargoschepen. Dus voordat je de haven invaart, moet je om toestemming vragen. Dit doe je meestal 2 mijl voor de haven, ze vragen je dan om 0,1 mijl voor de haven je nog een keer te melden. Eenmaal binnen in de haven, kan je kiezen voor verschillende docks. Ook hier moet je je apart melden. Voor nu is er nog geen plek, maar we mogen wel buiten op een van de steigers liggen, aan Charly Hammerhead. Morgen gaan ze dan kijken voor een plek waar we de komende twee nachten kunnen vertoeven. Want een rustdag klinkt bij ons allemaal als muziek in de oren!

Grietje en Andre nemen nog een slaapmutsje, Siem en ik duiken snel ons bed in.

- Signed, sealed, delivered by Lisa -