A Coruna met Marieta, Froukje en Andre

“Rovers”, schreeuwde Froukje terwijl we in de keuken zaten, “Ik zie een roofvogel in de bomen”. Siem en Andre snel de verrekijker gehaald en aan Froukje gegeven, “ja hoor” bevestigde ze, “duidelijk een grote roofvogel, ik kan alleen de soort niet herkennen”. Hierop hebben Siem en Andre de verrekijker ter hand genomen en samen even over de soort overlegd. Ze waren het er als kenners snel over eens, de roofvogel van Froukje bleek een grote duif te zijn met een stroopwafeltje in zijn bek. Ook op zee wil Froukje nog wel eens enthousiast een melding doen. Op weg naar A Coruna meldde ze allemaal grote vissen aan de horizon, Andre die net een tukkie wilde doen snel naar buiten, dit bleken grote meeuwen te zijn die op zee dreven. Terwijl wij aan het zeilen waren bleef onze zoon Siem in ons huis studeren. We schrokken in eerste instantie wel even toen we uit de pers vernamen dat er een stinkdier in het Villapark was aangetroffen. Siem ruimt weliswaar niet altijd direct zijn spullen op, maar een Stinkdier?? Gelukkig bleek dit ook vals alarm.

In het laatste verhaal lagen we aan de steiger van Portosin aan de Ria Muros en gingen we Marieta ophalen voor de laatste etappes naar A Coruna. Nadat we uitgebreid de horeca en Santiago de Compostella bezocht hebben vertrokken we voor een kort tochtje naar Muros, aan de overzijde van de rivier. Altijd als we een haven aanlopen proberen we via de Marifoon, VHF kanaal 9, de marina op te roepen. Altijd zonder resultaat, in Muros lieten we dit dus maar achterwege. We werden opgewacht door Pedro die ons verontwaardigd vroeg waarom we hem niet van te voren hadden opgeroepen? Bleek verder een hulpvaardige Marinero die de haven samen met zijn vader, ook Pedro, runde. Hier in deze haven veel Engelsen die hier langere tijd blijven, dat zijn dan van die boot nomaden die elke kroeg zo goed kennen dat ze moeite hebben om weer afscheid te nemen. Langs deze kust is mist een vaak voorkomend verschijnsel. We hadden Muros gekozen als tussenstation om Cap Finisterre te ronden en om de afstand naar Cap Finisterre iets in te korten en in Muros goed weer af te wachten. Uit het weerprogramma dat we gebruiken, Predictwind.com, hadden we al gezien dat het rustig weer zou worden de komende dagen. Mist wordt daar echter niet in voorspeld en bleek nog bijna een spelbreker. In de middag vroeg ik aan Pedro, de vader, onder welke omstandigheden het in deze streek mist. Ik hoefde me geen zorgen te maken, het huidige weer duidde niet op mist volgens hem. Twee uur later zat het potdicht. Gelukkig was de mist de volgende ochtend goeddeels opgetrokken en stond de tocht naar Finsterre niet in de weg.

Woensdagochtend zijn we om 10 uur vertrokken richting Camarinas. Camarinas ligt aan de eerste baai of Ria, om de hoek bij Finisterre. We waren eerst van plan om naar Muxia te gaan maar bij nader inzien leek Camarinas een leukere keuze. De Ria Camarinas wordt in de pilot aangeduid als misschien we de mooiste Ria van Noord Spanje. Het weer rondom Finisterre was rustig maar je kunt je heel goed voorstellen dat het hier een heksenketel kan zijn als er een harde westen wind staat op deze kust. Niet voor niets heet deze kust de Costa da Morte, veel rotsen onder water, bijna altijd lager wal en weersystemen die elkaar versterken en een hoge golfslag veroorzaken. Een Franse delivery schipper die ik sprak in Gibraltar vertelde mij dat hij altijd ruim, ter hoogte van Lissabon of Porto, voor Finisterre de zee op stak, en pas voorbij Finisterre naar het Noorden ging koersen. Ons plan is doorvaren naar A Coruna en daar een geschikt weer window af te wachten.

In Camarinas vonden we een goed terras om een biertje te drinken. We bleven er hangen omdat de bediening vriendelijk was en de ober aanbood om de BBQ weer voor ons op te laten stoken. Hij gebruikte hier een soort vlammenwerper voor. Na al het vis van de afgelopen dagen een paar lekkere stukken vlees. De dames hadden wat moeite met hun portie maar Andre schoot te hulp. Hier in de marina’s wemelt het altijd van de vissen, vrij grote alg eters. Ze zullen wel niet te eten zijn want anders waren ze, door de alom aanwezige amateur vissers op de steigers, al lang weg gevist. We hebben voor de kleinkinderen een video toegevoegd van deze vissen.

De volgende dag door naar A Coruna, zo’n 45nm verderop en de laatste etappe voor Froukje en Marieta. Op deze reis houdt het zeilen niet echt over maar op dit stukje hebben we zowaar toch nog twee uurtjes gezeild. Voor de rest een weinig enerverende tocht, wellicht dat het Froukje haar gedachte was een beetje leven in de brouwerij te brengen door af en toe een vissen melding te maken. Onderweg zagen we op enige afstand wel een groep dolfijnen die duidelijk met elkaar aan het spelen waren. Ze sprongen af en toe rechtstandig uit het water en kwamen daarbij vrijwel los. Dit is altijd zeer moeilijk te fotograferen, je bent te vroeg of te laat. Froukje heeft wel wat gelukte plaatjes maar die zit terwijl ik dit schrijf in het vliegtuig.

A Coruna is echt een verzamel haven voor mensen die aankomen uit het Noorden - de meesten- en boten die vertrekken - zoals wij- naar het Noorden. Coruna is een vrij grote en mooie stad met pleinen en parken en voldoende faciliteiten. We hebben hier een auto gehuurd om boodschappen te doen en om de bemanning wisseling te faciliteren. Froukje en Marieta vertrekken vanuit Porto, Sander, Grietje, Lisa en Siem komen daar aan met het vliegtuig waarmee Froukje en Marieta vertrokken. In Charleroi vliegt het vliegtuig met dezelfde crew weer terug naar Porto, de kids laten de auto in de parkeergarage staan, appen Froukje de plaats door, Froukje rijdt dan met de auto weer terug naar Eindhoven. Froukje informeerde of het vliegtuig met dezelfde bemanning terugvloog en na een bevestigend antwoord liet ze een briefje achter dat de bemanning aan de kinderen presenteerde.

Omdat ze vroeg vertrekken hebben Froukje, Marieta en Andre overnacht in Porto in een drie persoons kamer. Natuurlijk in Porto de stad van de andere kant, de Quinta/Port kant, bekeken. Dat was maar goed ook, de Porto zijde van de rivier was erg druk omdat FC Porto daar feestelijk het seizoen aftrapte met het voorstellen van hun nieuwe spelers. Aan onze kant was ook nog een Afarudo festival bezig, allerlei volkszangers die optraden, we hebben een video bijgevoegd. Ook de overzijde van de rivier Porto is gezellig. Hier zijn alle Quinta’s met hun verkoop kantoren gevestigd, Kopke, Sandeman, Offley en welke ander naam voor port die je maar kunt bedenken. Natuurlijk vonden we ook hier een terrasje waar we een glaasje port konden nuttigen. We lieten ons door de ober adviseren en de dames dronken een 10 jaar oude Tawny, Andre één van 20 jaar. Daarna nog even een Ruby geprobeerd en snel weer over naar de rode wijn.

Andre vertelde Froukje en Marieta hoe hij samen met Ad en Casper ooit -zal wel meer dan 30 jaar geleden zijn- in Stavoren aan de boemel was toen zij daar afgemeerd lagen met de LE91. Casper was een echte Port fan en had zich voorgenomen om alleen maar Port te drinken, Ad en Andre dronken bier. In die tijd hadden zij een geoefend tempo, en eerlijk is eerlijk, Casper dronk met hun op. Voor elk biertje dat zij dronken, dronk Casper een glaasje Port. De volgende ochtend, nadat we hem in de nacht onder begeleiding te bed gebracht hebben, was Casper een beetje stilletjes, maar dat kan niet aan de Port gelegen hebben.

Om 05.00, Portugese ging de wekker, voor ons niet zo vroeg want we leven in Spaanse tijd, een uurtje later dus. Auto uit de parkeergarage gehaald en Froukje en Marieta om 06.15 op het vliegveld afgezet. Andre weer terug naar het hotel en nog 2 uurtjes getukt. Marieta en Froukje, ingecheckt op 1B en 1C, samen naar Charleroi in een goed contact met de bemanning. Zij wisten dat op dezelfde vlucht Sander, Siem, Grietje en Lisa terug zouden vliegen met dezelfde bemanning. Sander had geboekt voor zichzelf en Siem, Andre geboekt voor Grietje en Lisa. Met de goede smoes met betrekking tot zijn lengte had Sander geboekt op de eerste rij, stoel 1D en 1E. Dit zijn tegen meerprijs duidelijk lekkerdere stoelen met veel beenruimte, priority boarding en lekker dichtbij de toiletten. Zonder dat te vertellen had Andre - hij kon zijn dochters toch niet minder comfortabel laten reizen?- Grietje en Lisa ingecheckt op 1 B en 1C, nog lekkerdere stoelen. Op Charleroi liepen Sander en Siem zeer tevreden voor Grietje en Lisa uit en keken zeer verbaasd op toen bleek dat ook zij priority boarding hadden. De verbazing nam nog verder toe toen bleek dat ook zij op de eerste rij zaten.

Ze kregen allemaal het briefje van Froukje door de bemanning gepresenteerd. Froukje en Marieta vonden de auto en reden met gebruik van de reservesleutel terug naar Eindhoven. Andre pikte de nieuwe bemanning op tijd op en na een kopje espresso naar A Coruna en gereed maken voor de laatste etappes naar Scheveningen. In verband met de komende bevalling van Hilde is het natuurlijk wel belangrijk dat ze niet teveel treuzelen. Zoals het weer er uit ziet vertrekt de Alcyone Maandag middag richting Engeland.