Cabo Sao Vicente en de oceaan op

    Uit met het laffe Middellandse Zee gedoe en Cabo Sao Vicente ronden en de oceaan op. Voordat we vertrokken nog even bij de Capitaneria gevraagd naar de waterdiepte in het toegang kanaal, het meisje keek geleerd in een boekje en melde één meter. Dat kon natuurlijk niet kloppen, wij het boekje mee en zelf kijken, ze bedoelde waarschijnlijk dat laag water +1.0 meter boven NAP ligt. Het was opkomend water en na de koffie stond er ongeveer 3.0 meter, voor onze 2,20m genoeg om te vertrekken. Het vertrek uit Lagos had veel weg van Middellandse zee weer, warm en weinig wind. De kust is hier spectaculair mooi, stranden, grotten en losstaande rotspartijen.

We waren van plan om bij Cabo Sao Vicente te ankeren en even te gaan zwemmen. Zoals zo vaak bij een kaap stonden er echter te hoge golven en voeren we door. Ook hier weer rond de kaap natuur geweld bij zeer lichte winden. Je moet er niet aan denken hier met storm te varen.

De verwachting was dat na de kaap de zee rustiger zou worden, er stond immers nauwelijks wind. De wind kwam met ongeveer 4 knopen van achteren, te weinig om op te zeilen, dus op de motor. De zee was erg onrustig, een duidelijke oceaan deining gecombineerd met een soort kruis zeeën, Nico werd hier al snel beroerd van en heeft de rest van de reis wat stilletjes meegemaakt. Het schip ging tekeer en binnen rammelde alles.

Onderweg een drietal keren geprobeerd om zeil te zetten maar dit werd ons niet gegund, uiteindelijk om even na 21.00 uur Sines aangelopen. Daar de pasta gegeten die Hans op het eerste stuk van Lagos naar Cabo Sao Vicente gemaakt had, heerlijk na zo'n lange tocht. Morgen door naar Seisimbre of Cascais..