Dinsdag 23 mei 2017 – Motril – Malaga – Er moet voetbal gekeken worden…

Om 07:30 gaat de wekker en om 08:15 verlaten we de haven van Motril. We hebben een lange tocht voor de boeg richting Malaga. Woensdag moet er namelijk voetbal gekeken worden, hiervoor moeten we natuurlijk wel in een stad liggen waar ze een Irish pub hebben. Wij met de meiden zitten lekker in de kuip te kletsen en te lezen. Tegelijkertijd vindt er op het voordek een apen-alfamannetjes-ritueel. Er wordt opgedrukt en er worden squads met special moves gedaan, we hebben dit schaarse ritueel vastgelegd op de gevoelige plaat. Voor het geval dat er een documentaire gemaakt gaat worden over deze bedreigde diersoort.

Na een tijdje konden de zeilen gehesen worden, heerlijk in het zonnetje. We hebben de 7 knopen aangetikt. De rolverdeling in de groep is overigens ook erg goed, alsof we al jaren op elkaar zijn ingespeeld.

Ineens zien we aan onze bakboord zijde (linker zijde) wat gespetter in het water, dolfijnen! Dit keer zijn het kleine dolfijntjes met witte buikjes. Gelukkig zijn ze minder schuw dan de vorige en springen ze rond de boot een tijdje met ons mee. Het blijft bijzonder om dolfijnen te zien in het ‘wild’.

Ergens halverwege de dag horen we een uit de marifoon PAN PAN komen, dit wordt gezegd voordat er een noodbericht wordt ingesproken. Ergens tussen Motril en Malaga, vlak voor de Spaanse kust, drijft een rubberbootje met 31 vluchtelingen. Toch een raar contrast, wij in alle luxe vakantie aan het vieren en op dezelfde zee drijft een bootje met mensen die hun leven op het spel zetten voor een beter leven.

Bij Malaga varen we langs de cruise schepen de haven in, we leggen de boot aan de boulevard. Jan Willem en Roald gaan opzoek naar het havenkantoor om te vragen of er ergens een plekje met elektriciteit is. Wij blijven op de boot en drinken een koud biertje. Een boulevard zou een boulevard niet zijn, als er niet onwijs geflaneerd wordt over de kade. Wat bij ons voor genoeg gespreksonderwerpen zorgt. Helaas komen de mannen terug zonder enig succes. We besluiten om weer naar buiten te gaan en in de andere ‘buiten’ haven te kijken.

We krijgen een plekje aangewezen, de haven is behoorlijk klein dus het is krap manoeuvreren. Grietje is onze kapitein en brengt ons wederom veilig aan de kant. We moesten wel even goed afduwen bij het anker van onze buurman, tijdens het afduwen is onze landvast vast komen te zitten in zijn anker. We krijgen hem er alleen af door hem door midden te snijden, helaas. Zoals Andre zou zeggen; you lose some and you win some.

Na onze borrel gaan we heerlijk douchen. De koks voor vanavond zijn Roald en Jochem. Ze trakteren ons op een heerlijke risotto. Q en ik hebben voor € 2,80 heerlijke witte wijn uitgezocht, deze drinken we bij het eten. Na het eten gaan we direct door met een spelletje, het wordt 30 seconds. Q heeft helaas nog niet door dat bij het spelen van 30 seconds, de gene die bij mij in het team zit hoe dan ook verliest… De winnaars van de avond zijn Roald en Jochem. 30 seconds gaat altijd gepaard met heel veel lachen en ook deze keer heeft het spel ons niet teleurgesteld.