Garrucha naar Almerimar

De weersverwachting voor de komend dagen is wisselend. Zitten best een paar mooie dagen tussen maar er komt ook harde tegenwind aan van zo’n 30 tot 35 knopen. Bij zo,n wind willen we niet op zee zitten. We gaan vandaag, 2 mei, een lange ruk maken. We vertrekken om 06.00 uur, Froukje ligt dan nog te slapen en de vissers zijn net voor mij uitgevaren en vormen een baken in het donker. We gaan nog een beetje naar het Zuid Westen en ronden dan Cabo de Gata om naar het Westen te gaan. Het is nog steeds zo dat iedere mijl die wij varen ons hemelsbreed verder van huis brengt. Pas als wij Cabo Vicente in het Zuidwesten van Portugal ronden beginnen de mijlen af te tellen, nou daar zijn we nog lang niet. Waar je met het navigeren rekening mee moet houden is dat we onderweg de nulmeridiaan passeren, we gaan van E naar W op de GPS. Het zal nog een tijd duren voordat we weer van W naar E gaan, we zijn dan bijna thuis!

We zijn gisteren naar Garrucha door gevaren om de tocht naar Almeria wat korter te maken, dat is dan ook in aanvang ons doel voor vandaag. Ik lees onderweg in de Pilot dat de haven van Almeria veel last heeft van “surge” en chargeband 3 in rekening brengt. Chargeband 1 is gratis, 5 is duur. Ongeveer 17 nm verderop ligt Almerimar, chargeband 2 en volgens de Pilot een ideale haven om langere tijd te blijven, goede voorzieningen en goed aangesloten op het openbaar vervoer. We besluiten daar naar toe te varen. Een bijkomend voordeel is dat we de tocht naar Malaga voor een volgende dag met 17nm verkorten en dit voor een lange dagtocht haalbaar maken. Belangrijk want er komt stinkweer aan.

Het wordt een mooie dag met zo’n 15 knopen wind van achteren. Daarnaast is het ook mooi weer, korte broek en T-shirt met af an toe een blote bast. Onderweg komen we veel schepen tegen die bijna allemaal de andere kant op varen. De kust is hier ruig en lijkt een beetje op de Costa Brava, maar het zijn hier de uitlopers van de Sierra Nevada. Geen idiote toeristische torenflats maar ontwikkelingen die beter bij het landschap passen. In de middle of nowhere een hotel in aanbouw, Hotel Legal een stukje buiten het industriestadje Carboneras. Hier varen we tussen de geankerde schepen door. Deze streek staat bekend om de overdekte landbouw, meestal niet in glazen kassen maar onder plastic. In het begin lijkt het wel of je naar besneeuwde hellingen tot aan het strand zit te kijken maar door de verrekijker zie dat dit gezichtsbedrog is. Kan ook niet anders want we zitten zo’n beetje in het zuidelijkste puntje van Europa, volgens mij is alleen Sicilie en Malta zuidelijker. Uiteindelijk komen we om 15.30 bij de dieseltank aan en liggen om 16.05 afgemeerd in Almerimar.

Bij de dieseltank maakt Froukje kennis met Malcom en Nigel, twee Engelsen die hier een zeilboot gekocht hebben, een Amel Miramar, net als onze oude buurman Axel, de kolonel in Gruissan. De voertaal is hier vaak Engels, voor ons wel handig. Froukje wordt gelijk wegwijs gemaakt met betrekking tot de beste restaurants en krijgt de naam en het adres van Johnny, een private cabdriver. Dit blijkt achteraf heel handig te zijn.

Een beetje vooruitlopend op ons verhaal over Miramar nog het volgende. Neem van mij aan dat als je de naam van een goed restaurant van een Engelsman krijgt dat je er dan verstandig aan doet dit restaurant te mijden. Zeg nou eerlijk, ooit lekker gegeten in Engeland? Wij alleen in Soho, maar daar was weinig Engels aan.

Nadat we nog eens naar de weerberichten hebben gekeken besluiten we dat we hier blijven. Bovendien is het havengeld zeer aantrekkelijk, €10 per nacht. De bus verbinding naar Almeria is uitstekend en er gaat 5 keer per dag een bus naar Malaga, die doet er dan wel 4 uur over. Aan Griet en Lisa en vrienden om het laatste stukje naar Malaga te varen en vandaar naar Gibraltar.