Oh Demon Alcohol in Leixoes & Porto

Generatiegenoten zullen het meegezongen hebben met Ray Davies van The Kinks, “Oh demon alcohol, sad memories I can’t recall, who thougth that I would fall, slave to demon alcohol”. De mannen waren leuk, zowel de eerste als de tweede groep, maar Andre was toch wel blij dat de rust samen met Froukje terug keerde. Vrouwen zijn nou eenmaal leuker dan mannen, het is niet anders, sorry mannen.

Op zijn terugweg spotte Nico Froukje op het vliegveld van Eindhoven. Aan boord van de Alcyone voelde Froukje zich direct thuis. Toen Andre haar een Gin Tonic aanbood sloeg ze die direct af met een dedain dat ze niet te veel wilde drinken. Een glaasje witte wijn ging er wel in, twee ook. We besloten het zelfde rondje te lopen langs de typisch Portugese restaurantjes en streken neer in het zelfde restaurantje dat ook Hans, Nico en Andre eerder bezochten. Dit was nu eenmaal het leukste. Maar niet voordat we nog even een terrasje meepikten, waar de ober ons naartoe lokte met de kreet “we hebben Paulaner”.

Een Paulaner later gingen we eten. We hadden zin in vlees en bestelden een mixed grill, met natuurlijk een glaasje wijn daarbij, dat werd een karafje, één witte voor Frouk en twee rode voor Andre. Het eten was net als de dag ervoor prima en spotgoedkoop. Toen wij twijfelden aan het bestellen van een voorgerecht wees de ober dat direct af, mixed grill is plenty zei hij, en hij had gelijk.

Terug op de boot vrijwel direct naar bed. Nog even Appen met de kinderen, en een diepe slaap. Andre stond de volgende ochtend zoals gebruikelijk vroeg op. Op de App las hij, “een beetje zatjes en nu naar bed”. Wat leuk dacht hij dat Froukje dat zo eerlijk geschreven had. Toen ze wakker werd confronteerde hij haar met dit grappige Appje. Nou dat is niet van mij maar van jou legde zij hem uit en inderdaad, de afzender van de App was Andre, vandaar de gedachte aan Ray Davies.

De volgende dag hebben we op aanraden van een Engels echtpaar de bus naar het centrum van Porto genomen. Een uur rijden en 10 minuten lopen later stonden we midden in Porto. Een mooie historische en bedrijvige stad aan de oever van de Douro. Eens was dit het centrum van de handel. Ook de Port kwam hier vandaan.

Aan de overzijde van de rivier staan handelshuizen als Sandeman en Offleys. We kwamen een “tourist guide” tegen die ons een straatje wees waar je “off the beaten track” tussen de Portugezen kunt eten, dat hebben we natuurlijk direct gedaan. Eerst met de toeristenstroom mee een stukje langs de Douro gelopen en daarna uitgebreid lunchen.

Langs de Douro staat een brug die ontworpen is door, en uitgevoerd onder leiding van, Gustav Eiffel een Franse Ingenieur. Dezelfde als van de Eiffeltoren. Je ziet zijn liefde voor vakwerken terug in het ontwerp. Bedenk dat in die tijd boutverbindingen niet bestonden. Lassen moest nog uitgevonden worden. Staalconstructies werden in die tijd geklonken. Elke nagel werd door een “klinkploeg”aangebracht. Eén man was verantwoordelijk voor het opwarmen van de klinknagel, niet te koud want dan moest de klinker te hard slaan om de klinknagel op te stuiken, maar ook niet te heet want dan vliegen bij het klinken de hete spetters in de rondte en sloeg je de nagel verrot. Vervolgens kwam er een klinkjongen de hete klinknagel met een tang halen en stopte die in het gaatje. Daar stonden vervolgens twee man klaar om te klinken. Eén met de klinkhamer en de ander met een tegen gewicht tegen de kop van de klinkhamer om een aambeeld te vormen. Op de foto kun je zien dat het er niet een paar waren maar veel! Bovendien niet op eenvoudig te bereiken plaatsen. Toch werd ook bijvoorbeeld de eerste Van Brienenoordbrug in de zestiger jaren nog op deze manier gemaakt, klinknagels vormen goed aangebracht uitstekende verbindingen. Pas de voorspanbouten wisten deze verbindingsmethode later te overtreffen.

Na de uitgebreide lunch een bustoer om de stad Porto “quick and dirty” te verkennen Sinds we dat in Londen een keer gedaan hebben doen we dat bijna altijd in een nieuwe stad. Na de bustoer weet je precies waar het de moeite waard is, bovendien is de “hop on hop off” ook een handige manier om je te verplaatsen. Aangezien het verkeer erg druk was in Porto stond de bus regelmatig stil. Tijdens zo’n stilstand viel Andre na een flesje Vinho Verde even in slaap. Toen de bus daarna met veel motor geraas optrok paniekeerde hij wakker met de gedachte dat de boot vol gas vertrok.

Terug op de boot een eenvoudige salade en naar bed. Morgen vroeg op en door naar Provoa de Varzim, een vissersdorpje 15 nm verderop, dat is voor ons ongeveer 2,5 uur varen. De weerberichten deze komende week voorspellen warm weer zonder wind, dus dat wordt wel weer motoren.

Naschrift.

​Waar wij reizen voor ons plezier is dat langs de kusten van Afrika en de Middellandse zee vaak anders. In de Volkskrant las ik een beschouwing die langs deze link te volgen is http://s.vk.nl/e-a4501068/. Ik heb de link ook gedeeld op Facebook. Zou het niet mooi zijn als we hier eens volledig voor gaan? Met minder geld dan het oplossen van de Griekse schulden crisis krijgen we dit opgelost als de politieke wil er maar internationaal is. Andre