Ria Arousa en Ria Muros

We gaan weer indikken, vandaag Vrijdag 30 juni eten we ons galgenmaal samen door te lunchen in Noia. Morgen wordt het lunchen met z’n drieën in Vigo. De deal is dat Marieta een lunchplek uit zoekt en Froukje en Andre haar dan gaan ophalen. Op de terugweg de toeristische route langs Pontevedra. Zondag samen naar Compostella met de auto, Maandag auto terug brengen en met de boot naar Muros. Maar de plannen wijzigen nogal eens dus wie weet. Na een dikke week Marieta, Froukje en Andre als bemanning van de Alcyone zullen Sander, Grietje, Lisa en Siem op 9 juli aankomen voor de overtocht naar Engeland.

Eerst gaat Lisa nog een weekje zeilen met een stichting die zeilreisjes op platbodems organiseert voor kinderen met kanker. Zij maakt hier jaarlijks belangeloos een week voor vrij en bemant samen met Bob een Lemsteraak waarop dan kankerpatiëntjes met hun medische begeleiders meevaren. Naast zeilen worden er allerlei activiteiten voor deze kinderen georganiseerd, Lisa haalt hier altijd veel voldoening uit. Froukje had nog wat kleding voor Lisa gekocht die zij echter bij haar bezoek aan Eindhoven vergeten was. Siem heeft haar dit nagestuurd en er natuurlijk en verrassing bijgedaan, van je broer moet je het maar hebben.

Geen zin in een beschut baaitje, direct op Zondag 25 juni vanuit Cambarro door naar Villagarcia. Om daar een auto te huren moet je naar het station van Santiago de Compostella, dat stellen we dus nog maar een paar dagen uit. Om Villagarcia te bereiken moet je de Rio Arousa compleet opvaren. Deze Ria ligt echt vol met vivero’s aan beide zijden. Deze streek leeft van de schelpdieren kwekerijen. Villagarcia heeft een kleine rustige jachthaven naast een kleine commerciële haven die iets minder rustig is. Bijkomend nadeel is dat de vrachtschepen met een piepende kraan in- en uitgeladen worden. Onbegrijpelijk dat ze hier niet een oliemannetje langs sturen. Villagarcia is een stad met een streekfunctie, redelijk veel voorzieningen(geen autoverhuur) en een aantal mooie gebouwen. We doen hier op Maandag uitgebreid boodschappen met ons boodschappenwagentje, rugzakken en een tas. Froukje kwam hier nog een behulpzame Spanjaard tegen toen zij bij de slager vlees aan het uitzoeken was. Hij had een tijd in Zaandam en Koog aan de Zaan gewerkt en had het er zeer naar zijn zin gehad. Ondanks dat dit al lang geleden was sprak hij nog uitstekend Nederlands en was bijna niet te stuiten, ook het personeel achter de toonbank had hier zichtbaar plezier in.

Om de tocht van Dinsdag 27 juni naar Portosin wat korter te maken gaan we een stukje terug de Ria weer af naar A Pobra de Caraminal, hier Pobra genoemd. Het is een tochtje van ongeveer een uur varen tussen de vivero’s door. Alweer werden we bij aankomst door grote Dolfijnen begroet. Ook hier weer een kleine rustige marina naast een kleine commerciële haven waarin drie coastertjes liggen.  Nu geen piepende kranen maar wel de hele nacht hun generator aan, veel licht, weinig activiteit aan boord. In een klein dorpje met een heuse Ramblas vinden we veel mensen op de been en in een kleine Ferreteria met een zeer gevarieerd assortiment kopen we Camping Gaz flesjes voor de BBQ. We werden geholpen door een oud klein krom Spaans vrouwtje dat op het eerste gezicht een bijzonder chagrijnige indruk maakte, maar dat was slechts schijn. Ze zat duidelijk om een praatje verlegen en complimenteerde Andre uitgebreid met zijn Spaans. Zelf sprak ze vroeger goed Engels vertrouwde ze ons in het Spaans toe, ze had er zelfs les in gegeven maar ze was alles vergeten. Later op de dag toen wij haar weer tegen kwamen begroette ze ons weer hartelijk, wel in het Spaans natuurlijk. s’Avonds gegeten in een Bar/restaurant, Polpo, Scheermesjes, Fritos, Lomo en Ham met natuurlijk een glaasje wijn. De volgende dag door naar Portosin, zo’n 30nm verder, de Ria Arousa af en de Ria Muros op.

De Ria Arousa afvaren hebben we nog extra spannend gemaakt door de kortste route te nemen, tussen de rotsen door. Zonder elektronische kaart zou dat een hele toer zijn, de doorgangen zijn hier en daar maar 80 meter breed, op het water is dat weinig. Extra spannend is dat sommige rotsen net onder water steken, de rotsen die je kunt zien zijn niet de ergste. Als je geluk hebt komt je een vissersbootje tegemoet of vaart voor je uit, je krijgt er dan wat meer vertrouwen in dat je hier echt kunt varen. De markering van de doorgangen is echt zeer eenvoudig gehouden hier, een enkel tonnetje of paaltje daar moeten we het mee doen. Fout varen hier zal direct fataal zijn.

Net toen we tussen de rotsen door waren begon het te betrekken en werd het mistig en koud gevolgd door regen. Froukje binnen en Andre voor het eerst met een regenjasje buiten onder de Bimini. Voor Andre is dit de eerste regenbui nadat hij 26 Mei in Malaga aan boord stapte op een paar spetters in de nacht na. De volgende dagen zouden er nog veel volgen. De Pilot vermeldt van elke haven het Marifoon kanaal(VHF) waarop zij bereikbaar zijn, meestal VHF9. Oproepen is zo vaak tevergeefs dat Andre twijfelt of zijn marifoon het wel doet. Waar het oproepen vaak tevergeefs is staan er bijna altijd wel Marineros klaar om te helpen met aanleggen. Nu tot onze verbazing reactie op de Marifoon, een vriendelijke vrouwenstem in goed Engels, achteraf bleek dit Carmina te zijn die Angelsaksische literatuur had gestudeerd, dirigeerde ons naar Hammerhead number 1 om daar te wachten op de Marinero. Gelukkig werden we bij het aanleggen geholpen door een Fransman die ons direct toevertrouwde dat hij ook eens een kleinere Wauquiez bezeten had. Hier dus wel VHF maar geen Marinero. Ook later kwam die niet opdagen en begon het steeds harder te waaien. Zo hard dat Andre geen zin meer had om in het kleine haventje te manoeuvreren naar een box. De elektriciteit erop en later eens informeren waar de Marinero bleef, die wilde ons wel verplaatsen maar we mochten ook blijven liggen, daar hebben we maar voor gekozen. Achteraf hebben we hier een zeer onrustige nacht door de opstekende wind en de golven van passerende boten gehad.

Portosin hadden we uitgekozen omdat hier volgens de Pilot goede voorzieningen en verbindingen zijn. Dit bleek te kloppen, Carmina was direct bereid te bemiddelen bij het huren van een auto en had een handvol muntjes voor de wasmachine. We hebben hier Woensdag twee wasmachines was gedraaid, naast ons beddengoed waren ook de overtrekken van de banken binnen wel aan een wasbeurt toe. De wasmachines werkten prima maar de droogmachine had moeite om alles droog te krijgen. Na vier cycli hield de droogmachine er bovendien mee op. Er zat niets anders op dan de het restant in de boot uit te hangen met de elektrische kacheltjes aan, dat werkte overigens prima. Bijkomend voordeel was dat het binnen knus warm was.

​

Froukje had verf meegenomen om haar haar te laten verven door Andre. Vanaf het moment dat Andre door had dat hier €75 mee te besparen valt heeft hij zich hierin gespecialiseerd. Aangezien Froukje vergeten was een kwastje mee te brengen was het eerste plan om met een tandenborstel te gaan verven. Maar dank zij de goede communicatieve vaardigheden van Andre met het oude vrouwtje in de Ferreteria van Pobra kon hij haar duidelijk maken dat hij een Pecena Pecena Pecena kwastje nodig had. Andre is er maar niet aan begonnen haar uit te leggen waarvoor hij dit kwastje nodig had, als ze het al zou begrijpen dan zou ze hem waarschijnlijk toch een beetje sneu vinden.

Woensdag Andre om 09.30 met de bus naar Noia, daar overstappen op de bus naar het station van Santiago de Compostello om een auto te huren bij Europcar. Carmina wilde hem weliswaar helpen om een auto dichterbij te huren maar zij gaf zelf wel aan dat dit zeer kostbaar was, €65/dag voor een Golf. Aangezien internet via de IPhone en het TMobile Europa abonnement prima werkt heeft Andre via de site van Europcar een auto gehuurd, op te halen op het station in Compostella voor €32/dag, achteraf bleek dit ook een Golf te zijn. Eigenaardig was dat bij de laatste stap de site steeds een melding gaf dat er een Server error optrad. Andre chagrijnig steeds opnieuw proberen en tussendoor chatten met de helpdesk van Europcar, ook die adviseerde het opnieuw te proberen. Na een half uurtje werd Andre opgebeld door de vestiging Europcar van Santiago met de vraag hoeveel auto’s hij wel niet nodig had. Andre antwoordde ééntje maar, “nou er staan er nu zes voor u gereserveerd”, vertelde de dame hem. Geen probleem, vijf auto’s afbesteld en één gereserveerd gelaten. De volgende dag toen Andre het kantoortje binnenkwam herkenden ze hem direct als de man van de 6 auto’s, gelukkig stond er een prima Golfje voor hem klaar als upgrade van de Polo die besteld was.

In de middag zijn Froukje en Andre met deze auto naar Muros gegaan om te lunchen. Daar hebben we in een restaurantje gegeten waar ook de dorpelingen kwamen. Twee dochters kwamen daar eten met hun demente moeder, zij keerde alle aangeboden waar drie keer om en rook uitgebreid aan het eten voordat zij haar tanden(gebit) erin zette. Echt een tentje naar onze zin. Muros is een oud haventje dat de moeite waard is om te bekijken. De marina is goed genoeg om hier later met Marieta nog een dagje terug te komen als tussenstop naar Finistere.

Na Muros doorgereden naar de vermaarde Cap Finistere. Net als Landsend daar is dit in deze omgeving een toeristische trekpleister. Op de weg er naar toe zie je het landschap steeds desolater worden. Het slechte weer met af en toe een bui en zware laaghangende bewolking droeg bij aan de dreigende sfeer die er heerste. Het is goed voor te stellen hoe onherbergzaam het hier in echt winterse omstandigheden met veel wind is. Finistere heeft een kleine vissers haven en een moderne visafslag die er op het eerste gezicht niet passend uitzag. Bij nader inzien, na het snappen van de functie leek het toch wel een gebouw te zijn dat paste in de omgeving en zijn functie. Als afsluiting van ons bezoek aan Finistere een biertje gedronken en vervolgens snel naar de Alcyone om te gaan eten. Uiteindelijk werd dat na nog een heen en weertje Finistere eten om 21.30, overigens voor hier een normale tijd.

Vrijdag 30 juni uitgebreid boodschappen gedaan in Noia. Nu we een auto ter beschikking hebben alle zware spullen, witte/rode wijn, bier en water weer voldoende bevoorraad tot 9 juli. Daarnaast allerlei lekkernijen gekocht voor de komende dagen. Voor vanavond meloen met ham, salade, crevettes en sinasappels in Grand Marnier. Morgen op naar Vigo en Marieta.