Sesimbra naar Peniche

Een ambitieuze tocht van meer dan 65nm, s’morgens om 7.00 uur de haven uit. We wisten dat het moteren zou worden, toch onderweg de saaiheid beleefd. Er gebeurde werkelijk niets enerverend, Nico zag op afstand enkele Dolfijnen, maar dat was het dan ook. Ook andere scheepvaart was voornamelijk afwezig. We ontmoetten één jacht dat stoer tegen de zachte wind in laveerde. We voeren dit jacht snel voorbij en zagen het niet meer terug.

Omdat we deze dag mijlen zouden maken voeren we Lissabon voorbij. Het enige dat wij zagen was het vage silhouette van de tuibrug over de Taag en het flankerende beeld. Ons einddoel was Peniche, een oud stadje op een schiereiland dat vroeger een eiland was. Peniche is een oud stadje, waarschijnlijk gesticht door de Phoeniciers, wellicht dat Casper dit nog even verder uit kan zoeken. Zoals de nauwkeurige lezer gemerkt heeft zat ik er bij Gibraltar een beetje naast, het waren de Hollanders die de rots in bezit hadden maar niet waardevol genoeg vonden om die te verdedigen. In het traktaat van Utrecht gaven zij de rots aan de Engelsen.

We voeren dicht onder de kust en konden alle details goed zien. Echter ook dicht onder de kust valt het niet mee om een gebouw dat in de kaart Convent genoemd wordt te herkennen. Papieren kaarten zijn bij gebruik van kaarten op de computer überhaupt een beetje ouderwets. Bij vertrek vanuit Sesimbra viel het ons op dat de schaal van de visserij hier bepaald wordt door éénmans vissers bootjes die met roeispanen bediend worden. Natuurlijk hebben zij en buitenboordmotor maar die gebruiken zij alleen om thuis te komen na een dag vissen. Europese regelgeving schrijft voor dat beroepsvaartuigen en AIS hebben, dus ook deze kleine bootjes. Soms zie je op de kaart een trosje van vier bootjes recht vooruit, buiten blijk je ze nauwelijks te kunnen zien.

In Peniche zijn de havenautoriteiten afwezig, zoals ook in de pilot al stond, op eigen inzicht afmeren langs een steiger. Er was nog net één plekje voor een Nederlandse boot. Babette had al ingecheckt en was in het bezit van een pasje om de steigers op en af te kunnen, ze gaf mij haar telefoonnummer en beloofde de poort voor ons open te doen als wij daarom vroegen.

Nico, Hans en Andre de stad om een biertje te drinken in de wetenschap dat bij terugkeer Babette ons weer binnen zou laten. Wij hebben bovendien ook een paar boodschappen nodig voor de komende dagen. Na het uitgebreid drinken van een biertje wees de serveerster ons een supermarkt die echter al dicht bleek te zijn. Dus waren wij aangewezen op een klein onoogelijk  kruideniertje met een onduidelijk producten gamma. Olijfolie, fruit en wijn vonden wij daar. Het kruideniertje, wij denken van een jaar of 70 was echter een handelaartje. Ongevraagd kwam hij met een fles wijn uit 1985 aan, voor €8,70 , waarschijnlijk allang verworden tot azijn. Vervolgens kregen wij broodjes opgedrongen, die kochten wij, blikjes makereel, hij wilde er twee verkopen maar Hans hield voet bij stuk bij één, witte pepers maar die wilde Hans niet, extra fruit maar dat wilde Hans ook niet. Enfin, we kochten voor €18 bij hem en lieten hem met de rest zitten. Toen we vertrokken en Hans al buiten was maakte hij naar Nico en Andre het zuinigheid gebaar richting Hans, hij begreep dat hij ons zonder Hans nog wat meer had kunnen slijten. Met schoorvoetende toestemming van Hans verkocht hij ons een blikje Mackarel, hij wilde er twee slijten maar dat vons Hans niet goed, je ziet hoe het blikje eindigt.

Bij de steiger aangekomen was het over klimmen van het hek eenvoudiger dan Babette te bellen. In de pilot staat: “Even the most agile would have a tough time getting around the guard wires” , zoals zoveel van de opmerkingen in de pilot schromelijk overdreven. Andre klom binnen 10 seconden over het hek en opende van binnenuit de poort voor Nico en Hans. Aan boord gegeten, morgen weer een zeildag naar Nazare, ongeveer 20nm naar het Noorden, ook met weinig wind moet dit te bezeilen zijn.

Ondertussen in Nederland ging Siem de OK bezoeken om de montage van knieprotheses van dicht bij te bekijken. Thuis wordt hij al misselijk als wij hem vragende gootsteen leeg te scheppen, hier in deze bloederige omgeving voelde hij zich prima. Overigens valt het wel op dat Frank onder het bloed zit en Siem schoon de hele operatie heeft doorstaan.